INZAIN fietsavonturen

Mallorca – Lente – Wielrennen op de weg?

Nee, helemaal niet, Mallorca heeft veel geweldige onverharde wegen om te ontdekken, en dat hebben wij gedaan!

Maar allemaal vanaf het begin. Oorspronkelijk waren we met 26 mensen die naar Alaró gingen, een klein dorpje aan de voet van de Oriënt. Dit doen wij al enkele jaren, wij wonen fantastisch in ons eigen landhuis met zwembad, yogaruimte, eigen wijnkelder en een heerlijke tuin. Onze gastvrouw verwent ons, we fietsen, eten lekker en genieten van het leven met wijnproeverijen en tapas naast alle geweldige tours.

Dit jaar waren we met zijn zevenen, dus de nu 1.100 vierkante meter grote woonoppervlakte van Can Fressa was op zijn zachtst gezegd schaars bewoond.

Als iedereen zich heeft verzameld en zijn uitcheckrit heeft gemaakt, ontmoeten we onze gids Martin voor de eerste grindronde. Gemengd asfalt, mooie onverharde weg en dan enkele stukken met singletrack. Het is Mallorca, dus natuurlijk hebben we ook wat hoogte gewonnen. Gelukkig had hij op de ongeveer 73 km en 730 meter tijd voor zowel lunch als koffie. De slechtste heuvel had een helling van 20%, dus ook al is het aantal meters niet eng, toch blijft het steken, terwijl het grootste deel behoorlijk steil is. Goede training.

De temperatuur stijgt en het is net een warme zomerdag. Het voelt magisch om je winterkleren uit te trekken en met blote benen en armen te fietsen. Martin zorgt goed voor ons, helpt zelfs als een van ons wordt punked (Guess jargon of TL 🙂).

We hebben gezamenlijk besloten dat we in onze bubbel eten, we hebben het hele huis voor onszelf, dus we koken zelf, of bestellen eten dat rechtstreeks aan huis geleverd wordt. Een leuke manier om te socialiseren

De volgende dag besluiten we Dan in te gaan op het aanbod van ses Rote om na de fietstocht naar hun huis te komen, hun eigen wijnen te proberen, hun geweldige paarden te bekijken en wat kaas te eten. Erg leuk en leerzaam over hoe wijn gemaakt wordt en de smaak vormgegeven wordt, we kregen ook sinaasappelwijn, iets wat nieuw voor mij was. Dan en zijn Zweedse vrouw Ellie wonen al een aantal jaren op Mallorca om hun dochters de best mogelijke opvoeding en verstandige keuze te geven.

De volgende dag besluiten we een grindrit te proberen die Dan ons heeft gegeven, maar dan alleen. Het blijkt een ontzettend mooie tocht te zijn met veel grind en mooie wegen.

Stoffige wegen, lanen en oude rivierbeddingen worden afgewisseld met koele bosjes en kleine heuvels. De kilometers vliegen voorbij en voor mij blijkt dit een van mijn beste dagen op het eiland te zijn.

De reis zal ongeveer 10 mijl en 850 meter hoog zijn. We hebben tijd voor lunch en koffie.

's Avonds wordt er Hot Courgette stoofpot bereid en laat ik de bende kennismaken met de glorieuze wildleugenaar, of lur zoals dat heet bij LiTH en KTH. Vreemd genoeg win ik ook :).

De wijn die Helga, onze gastvrouw, tevoorschijn tovert uit Sa Portassa, onze eigen wijnkelder, is werkelijk van topklasse, wij hebben het hier op het paradijselijke eiland ontzettend naar onze zin.

Mallorca heeft ook asfalt en nu is het tijd om zo’n tocht eens te proberen. We hebben besloten om de Lluc-heuvel of de col de Batalla te fietsen en dan verder naar Puerto Pollenca, voor de lunch en dan naar huis via kleinere weggetjes die ik bij een andere gelegenheid heb verkend. De klim naar "Tankstette", de plaats bovenaan, is favoriet, mooie kronkelige bochten en wat schaduw gecombineerd met een geweldig uitzicht en dan een "vals plat" na 2/3 zodat je even kunt uitrusten.

Binnenkort is het een brute afdaling naar Pollenca via col de Femenia, maar eerst nog een koffie en nog een paar kleine heuveltjes naar de top. Deze afdaling is erg leuk met mooie haarspeldbochten en echte uitzichten, waarna een lange tocht naar Puerto Pollenca volgt, voor een betere lunch aan zee.

Voor mij begint het beste deel nu echter met de dag, het volgen van deze kleine wegen waar Mallorca vol van is, geen auto's, eindeloze binnenplaatsen met stenen muren, bloemengeuren en puur genieten.

'S Avonds krijgen we licht gegrilde tonijn met verschillende soorten chilisalades en daarna Créme Brulé, het leven kan erger zijn.

Parc de Llevant

In het noordoosten van Mallorca ligt het Llevant Nationaal Park, het is een compleet nieuw deel voor mij en ik was benieuwd wat het te bieden had. We hadden een route uitgestippeld vanaf de parkeerplaats van het park en daar vervoer voor ons en onze fietsen geregeld. Het is een beetje fris in de lucht, maar de eerste klim lost de hitte op. Dan begint onze reis richting de zee. Het is waarschijnlijk een van de mooiste dingen die ik heb gezien vanaf een fietszadel.
We raakten allemaal een beetje de adem kwijt.

Veel stukken naar beneden waren behoorlijk steil en degenen met smalle banden kozen er soms voor om naar beneden te gaan, ik had mijn 52 mm MTB-banden en vond grip. De weg slingert naar beneden maar we zien de hele tijd de zee en de bergen voor ons.

Eenmaal op het strand wensten we dat we een kleine lunchtas hadden meegenomen, maar we genieten van het geluid en het uitzicht voordat de moeizame terugreis begint.

Er zijn veel moeilijke stukken met technisch grind en ook enkele steile stukken, meestal 22%. Mijn Garmin Climb Pro-functie heeft een kleur opgepikt die ik nog niet eerder heb gezien, zwart! Maar we stonden op. De 18 kilometer duurde ongeveer drie uur, wat op zichzelf al een record is. Het was best leuk om over asfalt naar Arta te kunnen rollen, net als een pastalunch op het plein.

Het volgende deel van de reis gaat naar Manacor en we kozen ervoor om Vias Verde te proberen, een oude spoordijk van vijf kilometer die is omgebouwd tot een onverharde weg, alle stations zijn er nog en het geheel is best leuk en een beetje vreemd omdat het zo modern is. Waarom zijn de rails verwijderd? Het was in ieder geval een geluk voor ons.

Toen we in Manacor aankwamen, vonden we dat het genoeg was voor vandaag, en handig genoeg rijden er treinen op Mallorca. Fietsen zijn uiteraard welkom, het is tenslotte een beschaafd land...

's Avonds heeft Helga wijnproeverijen en Tapas geregeld, fantastisch lekker en lekker. Zelf heb ik geleerd dat je misschien af en toe de kwispedoor moet gebruiken, er stonden veel glazen wijn. We kwamen ook tot de conclusie dat we bendenamen nodig hebben, dus Shiny Rider, Shady Riser, Slack Blatter, Dark Klingon, Ghost Rider en het beste van allemaal Dirk Diggler werden geboren.

Op de laatste dag kozen sommigen voor een bergrit met col de Soller en Puig Major (ook bekend als Piggen), terwijl anderen een rustigere grindrit op het vlakke maakten, voordat het tijd was om de fietsen in te pakken, de koelkast leeg te maken en vooruit te kijken naar de volgende reis hier, zoals het toeval wil, zal die al in oktober zijn, dan zullen we ook van de gelegenheid gebruik maken om Gravel op Menorca te testen en Martin heeft een aantal nieuwe verrassingen, mis het niet.